بیست و پنجم دسامبر برابر با ۵ دی ماه سالروز تولد پیامبر صلح و دوستی، مهربانی و مودّت عیسی مسیح(ع) است. پیامبری که به تصریح قرآن، بی پدر و از مادری باکره چون مریم که تمام عمر خویش را به عبادت و بندگی خداوند صرف کرد و سرانجام با زادن فرزندی پاک و مبشّر روح القدس اجر و مزد عبادات…
جشن آب پاشونک
ايرانيان باستان براي ايجاد نشاط و شادي هاي گروهي جشنهاي زيادي برپا مي كردند. معمولا شروع هر فصل با يك جشن همراه بود. علاوه بر آن اسم هر روز وقتي با اسم هر ماه برخورد مي كرد آن روز را هم جشن مي گرفتند. مثلا نام روز سيزدهم هر ماه تير نام دارد، که در ماه تير، روز تير (سيزدهم) را جشن مي گرفتند.
جشن آغاز تابستان
در آغاز تابستان، خورشید از بالاترین جایگاه طلوع خود در افق شمال شرقی برمی‌دمد و در بالاترین جایگاه غروبگاهی خود در افق شمال غربی فرو می‌رود. حرکت روزانه خورشید در آسمان نیز در این هنگام به بالاترین خط سیر خود باز می‌رسد که بیش از دیگر روزهای سال به قطب آسمانی نزدیک شده و در نتیجه بلندترین روز سال و کوتاه‌ترین شب سال را پدید می‌آورد. در این روز و در لحظه ظهر خورشیدی، زاویه میان خورشید و افق جنوبی بیشتر از هر روز دیگر است و آفتاب در این روز به کمال و اوج سالیانه خود دست می‌یابد.
این هنگام برای مردمان باستان که دلبستگی فراوانی به پدیده‌های کیهانی داشته و چنین پدیده‌هایی را در زندگی روزمره، آیین‌ها و باورداشت‌های خود دخالت می‌داده‌اند؛ اهمیت بسیاری داشته است و آیین‌ها و جشن‌های پرشماری را در این هنگام برپا می‌داشته‌اند. هر چند که امروزه بسیاری از این سنت‌های کهن به فراموشی سپرده شده است؛ اما برخی از آنها علاوه بر ثبت در تاریخ‌نامه‌ها و دیگر منابع مکتوب، تا به امروز نیز در میان مردمان بازمانده‌اند که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
جشن آب پاشونک
برخی از بازماندهای آیین‌های آغاز تابستان که ظاهراً بسیار فراوان بوده‌اند، عبارت است از جشن‌های «آب پاشونک» یا «اول تووستونی (تابستانی)» که در فراهان، اراک، محلات و بسیاری از نواحی دیگر ایران در روز اول تابستان همراه با گردهمایی و مراسم آب‌پاشی در صحرا برگزار می‌شود.
راجع به علت پيدايش جشن آب پاشونک در آغاز تابستان فرضيه های زيادي وجود دارد از جمله اینکه، زماني در ايران 7 سال باران نيامد و فيروز پسر يزد گرد اول شاه ايران نگراني قحطي و مرگ و مير بود در آن زمان هيچ كس از قحطي نمرد و بعد از اولين بارندگي مردم بسيار خوشحال شدند و به نشانه تشكر از اينكه در قحطي تلفات نداشته اند خدا را شكر كردند و به روي هم آب پاشيدند.
و همچنين مي گويند در روز اول تابستان زماني كه يكي از پادشاهان ايراني (قبل از اسلام)از جنگ برمي گشت و از اين پيروزي خوشحال بود به قنات زلف آباد مي رسد هنگامي كه در كنار آب دست و رويش را مي شويد تا لحظه اي استراحت نمايد حوريه (بانوي زيبايي) در ذهنش مجسم مي شود كه مشتي آب رويش پاشيد، شاه بسيار خوشحال مي شود و او هم آب به سر وصورت همراهان مي پاشد و شادي را به صورت آب پاشونک انجام مي دهند.
